มาแล้วต่างโลก

หลังจากฝึกฝนมานานหลายเดือน ไอซ์รู้สึกว่าตนเองได้เติบโตขึ้นอย่างมากจากการฝึกกับท่านมังกร ท่านมังกรได้มอบทั้งความรู้และประสบการณ์ให้กับเขาอย่างเต็มที่ ในตอนนี้ ไอซ์พร้อมที่จะก้าวออกไปเผชิญโลกกว้าง เขายืนอยู่กลางถ้ำใหญ่ มองไปที่แสงสว่างที่ลอดเข้ามาผ่านช่องว่างในเพดานถ้ำ เสียงลมพัดเบา ๆ ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นในหัวใจ

“ท่านมังกร ข้าขอขอบคุณจากใจจริงที่ท่านได้สอนข้าในทุกสิ่งทุกอย่าง” ไอซ์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก “ข้าไม่สามารถตอบแทนท่านได้เพียงพอ แต่ข้าจะใช้ทุกสิ่งที่เรียนรู้มาเพื่อทำให้ท่านภาคภูมิใจ”

ท่านมังกรยิ้มและวางมือขนาดใหญ่ของท่านบนหัวของไอซ์ “เจ้าคืออนาคตของนักรบแห่งมังกร ข้ารู้ว่าเจ้าจะสามารถใช้ความรู้ที่ได้ไปช่วยเหลือผู้คนในโลกภายนอกได้ ข้าเชื่อว่าเจ้าจะทำได้ดีในทุกการผจญภัย”

หลังจากที่แยกจากท่านมังกร ไอซ์ได้เดินออกจากถ้ำ อากาศสดชื่นและเย็นสบาย เขารู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง และได้ตั้งเป้าหมายใหม่ในการออกสำรวจโลก เขาเดินไปตามเส้นทางที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่และเสียงนกที่ร้องเพลงอย่างมีความสุข เส้นทางที่เขาเดินนำเขาไปสู่ป่าเขียวขจี

ในระหว่างที่ไอซ์เดินตามเส้นทาง เขารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นสิ่งใหม่ ๆ และได้พบเจอกับผู้คนมากมาย แต่ความสงบสุขนั้นไม่นาน เมื่อเขาได้ยินเสียงโห่ร้องดังจากอีกฟากหนึ่งของป่า เสียงนั้นแสดงถึงความโกลาหลและความตื่นตระหนก

เขารีบวิ่งไปยังจุดที่เสียงดังออกมาและพบกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด มีพวกโจรกำลังล้อมรอบพ่อค้าที่มีรถม้าบรรทุกสินค้าเต็มไปหมด พวกโจรมีท่าทางดุร้าย หัวหน้าโจรชื่อว่า “กาเรน” มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลและตาขวาของเขาเหมือนมีพิษร้ายแรงที่ทำให้ดูน่ากลัวขึ้นไปอีก

“ส่งของมาให้เรา! ไม่เช่นนั้นเจ้าจะได้เจอกับของหนัก!” กาเรนตะโกนด้วยเสียงอันดัง

ไอซ์รู้สึกได้ถึงความไม่ยุติธรรมที่เกิดขึ้น เขาไม่สามารถยืนเฉยอยู่ได้ จึงจับดาบในมือแน่น และตั้งใจว่าจะใช้ทักษะที่เรียนรู้จากท่านมังกรเพื่อช่วยพ่อค้า

“หยุดเถอะ!” ไอซ์ตะโกนออกไป ขณะที่เขาเข้าไปยืนอยู่ระหว่างโจรกับพ่อค้า “เจ้าจะไม่ปล้นเขาได้อีกต่อไป!”

กาเรนหันมามองด้วยความเย้ยหยัน “เด็กหนุ่ม! เจ้าคิดว่าจะทำอะไรได้? เจ้าคือใครกัน?”

“ข้าคือไอซ์ นักรบแห่งมังกร และข้าจะปกป้องผู้บริสุทธิ์!”

กาเรนและพวกโจรหัวเราะออกมา “นักรบแห่งมังกร? ฟังดูเป็นคำพูดที่น่าสนใจ แต่ข้าจะให้โอกาสเจ้าเพียงครั้งเดียว—ถอยไปแล้วเราจะปล่อยเจ้ากับพ่อค้าไป”

ไอซ์ไม่ยอมถอย เขาส่งเสียงออกมาและชักดาบขึ้น พร้อมใช้เวทมนตร์ที่เขาเรียนรู้มา “ถ้าท่านไม่ยอมถอย ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่าผู้ที่กล้าทำชั่วจะต้องพบกับผลกรรม!”

ทันใดนั้น ไอซ์เรียกพลังเวทมนตร์ และเห็นแสงไฟส่องสว่างรอบตัวเขา เสียงกระซิบของไฟดั่งบทเพลงดังก้องในอากาศ เมื่อพลังเวทเริ่มทำงาน เขาพุ่งเข้าไปโจมตีพวกโจร

เสียงดาบปะทะกันดังสนั่นขณะไอซ์ใช้ทักษะที่เขาเรียนรู้เพื่อหลบหลีกการโจมตีจากโจร ในขณะเดียวกัน เขาก็ใช้เวทมนตร์ไฟในการโจมตีพวกโจร กาเรนพยายามหลบเลี่ยง แต่ความเร็วและความแม่นยำของไอซ์ทำให้เขาไม่สามารถหลบพ้นได้

พวกโจรตกใจและเริ่มสับสน เมื่อเห็นว่าไอซ์สามารถใช้ทักษะได้ดีกว่าที่พวกเขาคาดคิด เมื่อเขาโจมตีโจรคนหนึ่งด้วยการฟันดาบที่แม่นยำ ทำให้โจรคนนั้นล้มลงไปอย่างรวดเร็ว กาเรนเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจในความสามารถของเขาเอง

“ถอย! เราไม่สามารถสู้กับเขาได้!” กาเรนตะโกนและพยายามเรียกพวกโจรให้ถอยหนี

“ไปกันเถอะ!” โจรคนอื่น ๆ รีบวิ่งหนีไปโดยไม่รอช้า

หลังจากที่พวกโจรวิ่งหนีไป ไอซ์หันไปหาพ่อค้าที่ดูตกใจและสับสน “ท่านเป็นอันตรายไหม?”

พ่อค้า ชื่อว่า “ฮาร์ล” ส่ายหัวและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “ขอบคุณมาก ๆ คุณหนุ่ม! หากไม่มีคุณ ข้าคงสูญเสียทั้งชีวิตและสินค้าไปแล้ว!”

“ข้าแค่ทำในสิ่งที่ถูกต้อง” ไอซ์ยิ้มอย่างเขินอาย “ท่านควรระวังให้มากในอนาคต”

“ข้าจะระวังให้มากขึ้น แต่ข้าต้องการตอบแทนคุณอย่างไร?” ฮาร์ลถามด้วยน้ำใจ

“ท่านไม่ต้องการตอบแทนอะไรหรอก แต่หากท่านมีความปรารถนา ข้าอยากขอติดรถม้าของท่านไปด้วย” ไอซ์กล่าว

ฮาร์ลยิ้มกว้าง “แน่นอน! ข้ากำลังเดินทางกลับเมือง และมันจะเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่มีคุณไปด้วย”

ไอซ์ช่วยพ่อค้าเก็บของที่ร่วงหล่นจากรถม้า ขณะที่ฮาร์ลขึ้นไปนั่งบนรถม้า พวกเขาเริ่มออกเดินทางไปยังเมือง โดยที่ไอซ์นั่งอยู่ข้าง ๆ ฮาร์ล

ระหว่างทาง ฮาร์ลเล่าประสบการณ์ต่าง ๆ ของเขาในฐานะพ่อค้า ไอซ์สนใจฟังและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับการค้าขายและชีวิตในเมือง

“เมืองที่เราจะไปนั้นสวยงามมาก เต็มไปด้วยผู้คนและความเป็นอยู่ที่หลากหลาย ข้าหวังว่าท่านจะชอบ” ฮาร์ลพูดอย่างมีความหวัง

“ข้าก็ตั้งตารอที่จะได้เห็นมัน” ไอซ์ตอบ

การเดินทางใช้เวลาสองวัน ข้ามภูเขาและป่าใหญ่ในระหว่างทาง พวกเขาได้พบกับสัตว์ป่าและธรรมชาติที่สวยงาม ตลอดเส้นทาง ไอซ์ช่วยฮาร์ลในการขนย้ายของเมื่อมีปัญหา เช่น ต้องยกของที่หนักเกินไป หรือเมื่อรถม้าติดหล่ม

“ขอบคุณมาก ไอซ์! เจ้าช่วยข้าได้มาก” ฮาร์ลกล่าวด้วยความซาบซึ้ง

ในวันสุดท้ายของการเดินทาง เมืองใหญ่เริ่มปรากฏให้เห็นจากระยะไกล อาคารที่สวยงามและกำแพงเมืองสูงส่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความเจริญรุ่งเรืองที่รอคอยให้ไอซ์ได้สัมผัส

“ดูนั่นสิ! เมืองอยู่ตรงหน้าแล้ว!” ฮาร์ลชี้ไปที่เมืองที่อยู่ห่างไกล

ไอซ์รู้สึกตื่นเต้นในใจ เขานึกถึงการผจญภัยใหม่ ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้น รู้สึกถึงความหวังและความท้าทายที่รออยู่ในโลกภายนอก แต่ยังไม่ทันที่จะเข้าไปในเมือง เขารู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้เป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งใหม่ที่สำคัญ

ด้วยใจที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความมุ่งมั่น ไอซ์พร้อมที่จะก้าวเข้าสู่เมืองและเริ่มต้น

การผจญภัยที่รออยู่ข้างหน้า

---

การเดินทางของไอซ์เพิ่งเริ่มต้นและ